1. مقایسه تاثیر دو برنامه تمرینی تناوبی و تداومی فوتبال در ابعاد کوچک (SSG) بر عملکرد هوازی و بی هوازی فوتبالیست‌های جوان شیراز

چکیده: پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو برنامه تمرینی تناوبی و تداومی فوتبال در ابعاد کوچک (SSG) بر عملکرد هوازی و بی‌هوازی فوتبالیست‌ها اجرا گردید. روش مطالعه از نوع نیمه تجربی بود که به صورت طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل 16 فوتبالیست با میانگین سنی 0.5 ± 19.5 سال بود که در دو گروه تقسیم شدند. در ابتدا پیش آزمون گرفته شد، سپس دو برنامه تمرینی تناوبی و تداومی به مدت 8 هفته 3 جلسه در هفته (همراه با حسگرهای ضربان قلب) انجام شد، در پایان پس آزمون گرفته شد. برای توصیف، جمع‌آوری و طبقه‌بندی از آمار توصیفی و به منظور بررسی فرضیات پژوهش از روش‌های آماری تحلیل کوواریانس، تی‌تست مستقل، تی‌تست وابسته استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد در متغیر توان بی‌هوازی تفاوت معنادار بین این دو نوع تمرین مشاهده شد به طوری که توان بی‌هوازی در تمرین SSG تناوبی بیشتر از تمرین SSG تداومی بود (0.05> p). در گروه تمرین SSG تناوبی در متغیرهای توان هوازی، بی‌هوازی تفاوت معنادار در ارزیابی پیش‌آزمون-پس‌آزمون مشاهده شد (0.05> p). تفاضل درصد تغییرات در متغیر توان هوازی در گروه تناوبی نسبت به گروه تداومی در پس‌آزمون نسبت به پیش‌آزمون به میزان حدود 0.02 درصد افزایش داشته است. از سوی دیگر در متغیر میانگین ضربان قلب و RPE در گروه تمرین SSG تداومی نسبت به SSG تناوبی تفاوت معنادار مشاهده شد به طوری که در متغیرهای گفته شده در گروه تمرین SSG تداومی نسبت به SSG تناوبی بیشتر بود با این وجود متغیر میانگین ضربان قلب بیشینه در گروه تمرین SSG تناوبی به طور معناداری بیشتر از گروه تمرین SSG تداومی بود (0.05> p). با توجه به یافته های تحقیق حاضر می‌توان نتیجه گرفت، استفاده از تمرینات SSG به ویژه از نوع تناوبی برای بهبود عملکرد هوازی و بی هوازی بازیکنان فوتبال موثر است.

واژگان کلیدی: فوتبال، بازی در ابعاد کوچک (SSG)، آمادگی جسمانی، توان ‌هوازی، توان بی‌هوازی